Marika Szmaj „Ma Autyzm” – Co To Znaczy?
"彼は、自閉症を持っています" - それは何を意味している?
Anna Szczypczyk
"彼は、自閉症を持っています" - それは何を意味している?
Autyzm to nazwa poważnego zaburzenia rozwoju dziecka. Każdy na pewno
słyszał to określenie, często również „widział" osoby z autyzmem przedstawiane
w literaturze lub filmie. Najbardziej chyba znanym filmem przedstawiającym życie
autystycznej osoby jest „Rain Man" (USA 1988, reż. Barry Levinson). Ze względu na
popularność postaci Raymonda wielu ludzi uważa, że osoba z autyzmem to ktoś
szczególnie uzdolniony, choć dziwaczny. Ze względu na złożony obraz autyzmu oraz
liczne mity na jego temat, stanowi on zagadnienie często podejmowane przez autorów
seriali, filmów oraz książek. Jednocześnie obraz osób z autyzmem często jest w nich
bardziej mityczny niż rzeczywisty. 自閉症のための非常に一般的な組み合わせ
"彼の世界では"子供や、ガラス窓の後ろに. 何が、有することを意味する
独自の世界? これは、受動性と排除を意味するか、世界にいるん
独自のファンタジー?
自閉症は何か説明することは極めて困難である. 子の両方を "彼は、自閉症を持っています"
スピーカーとのような, 誰が話すことはありません, 受動的である1, 試みに応答しない
あなたとあなたの子供をアクティブに連絡, 提案に応答する
成人. 撮影の人気ビューに反して, 自閉症は、受動性を意味するものではありません
アクションの欠如として理解, 自閉症児は次のようかもしれません
仲間として活躍. 一部の子供たちは奇妙な行動を提示する,
ステレオタイプ, あなたはすぐに彼らの "他者性"を参照してくださいすることができている. 他人の行動
短い観測は私たちが彼らの問題を見ることができます. 加えて、画像
時間をかけてすべての子の変更で障害, 一部の機能が強調することがあります,
他の治療の過程で減少または消滅する. 自閉症に関連する問題に加えて
すべての子には、独自のユニークなキャラクターを持っている. 子どもたちの一部
音楽の能力は持っている, 構造の他の. 他のを描画するためのいくつかの愛
ダンス. 自閉症の子どもたちと協力してマニフェストの真理を知るようになる
文: すべての子供は異なっている, ユニークな.
それでは、どのよう我々は開発の問題を理解しています, そのような多様なグループをカバーする? に共同
"自閉症を持っている"という意味?
2
自閉症は発達障害ホリです. これはことを意味します, 子供の困難があることはできません
能力のいずれかの領域に配置. 問題は、スキルの多くは
と全体に影響を与える, 子どもの全体的な機能.
自閉症の専門家や研究者と子どもの問題は3つのカテゴリでクリーンアップ:
音声とコミュニケーションの発達障害
社会的発展の障害
行動の制限パターン (若い子供のための - 無効な
楽しい)
場合にのみ、, あなたの子供は異常はこれらの3つのそれぞれで発生した場合
エリア, あなたは、自閉症を診断することができます.
しかし、これらのカテゴリの操作を行います? 行動や能力の欠如はどのようなどの
バインドする? タイトルの質問に答えるために, それはターン "自閉症を持っている"ことを意味するもの
開発は、通常の開発の背景に自閉症児とみなされます, これらの
エリアを正確に.
音声とコミュニケーション
多くの場合、最も明白な症状, 子供の環境であるに注意を描画する
スピーチの発達異常. しかし、それは重要です。, その自閉症のと同義ではありません
の欠如. 同様に表現言語の有病率として子ではない
自閉症の診断のためにマイナス要因として扱われ. それは誤解です。
この障害に関連付けられている.
多くの場合、小さい子供の両親によって発見すれば、表現の不足である, 貧しい人々に提供
またはスピーチ "奇妙な". 表現する言葉はありません明らかな懸念を提起. それはどういう意味ですか
用語, それは "奇妙な"です。? 特に、注目はエコラリアの現象である, または
繰り返しのフレーズが耳に, 単語またはテキスト. エコラリアは、することができます
ダイレクト, 子供は大人の言うように彼の後に繰り返されたとき (NP. 質問
„chcesz pić?"に対応"あなたは飲みたいć?", しばしば同じイントネーションで) または遅延,
子供の頃は "引用符"大人のおとぎ話の式、または時間をかけてコンテンツ.
いくつかの子供たちのために単語や文章があります, の状況に十分な
彼らは口にされている, しかし、彼らは通信していません. 子供はおもちゃを呼び出す,
3
その見える, 活動の実施中のイベントへのコメント, しかし、ときに、別の
人は彼女の子供を無視して対話音声に従事しようとする, 彼らがいなかったら
聞いた. 自閉症児の話すことが発生した場合, 彼らのスピーチは明らかにすること
タスクの状況でのみ (NP. 質問への応答 "とは何か?"と
図またはオブジェクトを表示), 自発的に表示されません。,
自然な状況では、他の人との接触. 言語の発達に
との通信は困難の非常に異なる症状を観察した. なぜ、これらは
さまざまな症状は、障害を示すかもしれません?
子どもの言語能力は環境と通信する必要性から生まれている.
子は、最初の対話に参加し、以降のみ言葉を学習. それは聞こえるが、
逆説的に, tę prawdę psychologowie rozwojowi odkryli już dawno. 子供は学習
reguł konserwacji już w trakcie pierwszych kontaktów z matką, która mówiąc do
niemowlęcia zawiesza głos pozwalając mu „odpowiedzieć". Dziecko uczy się w tych
momentach odpowiadać gaworzeniem. Zanim pojawiają się słowa, dziecko posługuje się
znaczącymi sylabami a wypowiadając je często spogląda na dorosłego poszukując
potwierdzenia. Te „rozmowy" są rusztowaniem dla pojawiających się zdolności
językowych. Powodują, że słowa i zwroty, które dziecko opanowuje wykorzystywane są
do wymiany informacji z otoczeniem. Nie oznacza to, że dziecko nie używa także mowy
do nazywania bez obecności drugiej osoby. Jednak gdy dziecko przebywa
w sytuacji społecznej, w kontakcie z drugą osobą mowa jest wykorzystywana do
regulacji tego kontaktu: do odpowiedzi na pytania, do prób utrzymania rozmowy lub do
機能不全家族の症状は何ですか
jej zakończenia. U dziecka z autyzmem wyraźne pozostają trudności z komunikacją,
niezależnie od poziomu umiejętności językowych. Deficyt w rozwoju językowym
związany jest z nieumiejętnością uczestniczenia w dialogu. Ta trudność jest ściśle
związana z trudnościami społecznymi dziecka z autyzmem.
Już małe dziecko rozumie, na czym polega wymiana w zabawie oraz
komunikacji. Najpierw mówi jedna osoba, następnie druga odpowiada i ponownie mówi
pierwsza. Dziecko bardzo szybko rozumie również zasadę odwracania ról w
komunikacji. Raz dziecko w dialogu jest „odpowiadającym", następnym razem to ono
zada pytanie używając znanego już zwrotu. Dzieci z autyzmem nie rozumieją sytuacji
komunikacyjnych, często nie zadają pytań lub też zadając je nie czekają na odpowiedź.
4
Można obserwować wypowiadanie całych dialogów, jakby dziecko z rozpędu
wypowiadało kwestie obu uczestników rozmowy. Często pojawiają się wielokrotnie
powtarzane pytania, nie mające jednak charakteru poszukiwania informacji. 子
chce, aby potwierdzić jego przekonanie, często powtarzając po nim wypowiadaną
kwestię.
U dzieci z autyzmem deficyt w rozwoju językowym oznacza również
ograniczenia w rozumieniu wypowiedzi innych osób. Ta trudność wpływa na nabywanie
言語の, jak bowiem uczyć się słów i zdań, gdy się ich nie rozumie. Niezwykle ważne jest
aby zauważać, że trudności dziecka z autyzmem to nie tylko brak znajomości
określonych słów, to także brak rozumienia ich znaczenia dla komunikacji z drugą osobą.
Ze względu na brak rozumienia mowy oraz brak rozumienia zasad komunikacji
dziecko z autyzmem trafia w rozwojową pułapkę. Aby wzmacniać umiejętności
językowe, dziecko powinno uczestniczyć w komunikacji z dorosłym, aby uczestniczyć
w komunikacji potrzebuje kompetencji językowych i społecznych.
社会的発展の障害
Widząc małe dziecko od razu rozumiemy tezy psychologów, że człowiek to istota
społeczna. Już maluszek chce być z nami. Patrzy uważnie na prezentowane mu miny,
śledzi wzrokiem nasze ruchy. Co ciekawsze potrafi także naśladować naszą mimikę,
dostraja się do rozmówcy, choć nie umie wypowiedzieć jeszcze ani jednego słowa. Już w
trzecim miesiącu życia uśmiecha się do nas. Zadziwiające jak wiele umiejętności
społecznych ma niemowlę. Jednocześnie ich posiadanie jest koniecznością. Aby móc
uczyć się od innych ludzi dziecko musi ich rozumieć. Natura wyposaża więc małego
człowieka w zdolność dostrzegania w drugiej osobie najważniejszej „wskazówki" jak
postępować, na co zwrócić uwagę. Dzieci dziesięciomiesięczne już aktywne włączają się
w komunikację z dorosłym – zaczynają pokazywać palcem to, co chciałyby otrzymać,
a także co ważniejsze uczą się pokazywać to czym chcą zaciekawić rodzica. Naukowcy
badający rozwój małych dzieci wskazują, iż tę umiejętność większość dzieci rozwija
pomiędzy 9 a 12 miesiącem życia. Podkreślają także, że jest ona przełomem
w dziecięcym rozwoju społecznym i komunikacyjnym. Dzieci na całym świecie uczą się
5
どのように禁煙の保険試験に合格する
tego uniwersalnego gestu. Pokazują palcem jakby chciały powiedzieć „zobacz, jakie to
ciekawe", „popatrz tam!", widzisz to?", pobawimy się tym?". Bogata mimika,
posługiwanie się gestami oraz chęć bycia razem z drugą osobą są niewerbalnymi
kompetencjami społecznymi, które pozwalają dziecku uczestniczyć w dialogu zanim
zacznie posługiwać się językiem.
Dalszy rozwój społeczny wiąże się z nabywaniem języka. Po okresie gaworzenia, zwykle
po ukończeniu pierwszego roku życia, pojawiają się pierwsze słowa. Za ich pomocą
dzieci nazywają przedmioty, wołają rodziców, proszą o pomoc w realizacji swoich
potrzeb. Dziecko oczekuje reakcji na swoje wypowiedzi, już dwulatek, którego mowa
często jest niezrozumiała a słownik jeszcze ubogi, niecierpliwi się gdy rodzic nie wie co
chciał „opowiedzieć". Maluch chce, aby go zrozumieć. Na tej potrzebie buduje się chęć
współpracy i współdziałania w zabawie, w której dziecko początkowo potrzebuje
pomocnika, towarzysza, a później w wieku przedszkolnym już wspólnika.
Co zmienia zaburzenie autystyczne w rozwoju społecznym? Często początkowo
rodzice zwracają uwagę jedynie na brak czynnej mowy, pytani czy dziecko rozumie
wypowiedzi innych odpowiadają, że rozumie wszystkie polecenia tylko nie chce ich
wypełniać. Denerwuje się, gdy ingerujemy w jego zabawę, ale kto by się nie denerwował
gdyby nie umiał wytłumaczyć swoich pomysłów? Trudno zaprzeczyć istnieniu frustracji
małego dziecka z autyzmem. Niestety ma ona poważniejsze przyczyny, niż brak
możliwości mówienia. Małe dziecko z autyzmem ma trudności w odczytywaniu
wskazówek społecznych, przekazywanych przez rodziców. Nie rozumie
komunikacyjnych gestów dorosłych oraz ich oczekiwań. Ciągnie dorosłego lub popycha
oczekując określonego działania. Nie wie, że aby otrzymać upragniony przedmiot musi
to w czytelny sposób zasygnalizować. Czasem złości się gdy go nie otrzymuje, czasem
rezygnuje. Te trudności nie tylko zaburzają współpracę z maluchem ale co ważniejsze
blokują naturalne mechanizmy nabywania wiedzy o świecie i uczenia się od innych ludzi.
Jak bowiem nauczyć się nowego słowa, jeśli nie widzę relacji pomiędzy tym, co nazywa i
co pokazuje dorosły? Jak poprosić o przedmiot, gdy nie dostrzega się niewidzialnej linii
pomiędzy palcem wskazującym a upragnioną zabawką? Brak rozumienia wskazywania
jest wczesnym przejawem braku rozumienia intencji drugiej osoby. Dla dziecka z
6
autyzmem zachowanie innej osoby najczęściej nie niesie informacji o tym, czego ona
oczekuje, co planuje.
Brak zrozumienia drugiej osoby utrudnia dziecku uczenie się od niej. Główną
drogą uczenia się czynności we wczesnym dzieciństwie jest naśladowanie dorosłego
i innych dzieci. Umiejętność ta rozwija się u dzieci z autyzmem z opóźnieniem,
wpływając jednocześnie na wolniejsze tempo nabywania innych umiejętności, których
RHファクターは何ですか
podstawą jest naśladowanie. Dla starszych dzieci podstawową drogą nabywania wiedzy
jest przekazywana informacja, instrukcja. Dla grupy dzieci z autyzmem u których
rozumienie mowy jest znacznie ograniczone, nauczanie poprzez instrukcje nie jest
dostępne. Dla pozostałej grupy dzieci, instrukcje także pozostają często niezrozumiałe,
gdyż wymagają nie tylko odczytania znaczenia poszczególnych słów oraz całej
wypowiedzi ale także intencji dorosłego. Dzieci z autyzmem mowę rozumieją dosłownie,
w określonym kontekście. Nie rozumieją tego, co w potocznym języku określamy jako
ukryte „między słowami".
Dzieci z autyzmem rzadko pokazują przedmioty po to, by zaciekawić dorosłego.
Ta zdolność umożliwia dzieciom przejmowanie inicjatywy, rozumienie, że one także
mogą komunikować nie tylko własne potrzeby, ale też wrażenia na temat świata. Ten
wczesny brak „opowiadania" palcem wskazującym trwa następne w postaci braku
zdolności dzielenia się obserwacjami, wrażeniami i przeżywanymi emocjami. 子
z autyzmem może odpowiedzieć na pytanie, opisać ilustrację ale znaczną trudność
stanowi prośba o opowiedzenie co chciałoby teraz razem z nami robić, w co się pobawić
lub co zainteresowało je w przedszkolu.
行動の制限パターン
Charakterystyczna dla dziecka w wieku niemowlęcym oraz przedszkolnym jest
ogromna ciekawość świata. Wraz z wzrastającymi umiejętnościami motorycznymi;
sprawniejszym sięganiem po przedmioty, manipulowania nimi oraz poruszania się po
pomieszczeniu, poszerzają się dziecięce możliwości poznawania. Dziecko nie tylko
dotyka podawanych przedmiotów, ale zaczyna je przekładać z ręki do ręki, celowo
upuszczać. W drugim roku życia dziecko potrafi przelać wodę z jednego pojemnika do
7
drugiego, rzucić piłką, jeść łyżką. W tym wieku dziecko odnajduje wcześniej porzucone
お気に入りのおもちゃ. Wie też ja wykorzystać znane przedmioty, do czego służy kubek, co
można zrobić z misiem czy lalką, jak bawić się samochodzikiem. W wieku
przedszkolnym dziecko charakteryzuje ogromna wszechstronność, podejmuje ono
zróżnicowane zabawy, biega, rysuje, bawi się zabawkami, uczestniczy w grupowych
zabawach z rówieśnikami. Przedszkolak często komentuje świat przedstawiany
w zabawie lub na rysunku. W tym okresie życia czynnościom dziecka towarzyszy żywa
ekspresja emocji. Zabawa dziecka w tym wieku jest niezwykle twórcza, w niej dziecko
przetwarzając doświadczenia dnia codziennego ujawnia niepowtarzalne pomysły. Patrząc
na rozwój własnej, swobodnej aktywności zabawowej widzimy jak przetwarza ono
informację o otaczającym świecie a także jak pracuje jego wyobraźnia, podstawa rozwoju
abstrakcyjnego myślenia.
Co w tym czasie przeżywa dziecko z autyzmem? Niektórzy badacze wskazują na
specyficzność zabawy dziecka zagrożonego występowaniem zaburzenia autystycznego
już w okresie niemowlęcym. W zależności od przebiegu rozwoju oraz poziomu
funkcjonowania dziecka nieprawidłowości w zakresie zabawy można obserwować
w drugim lub trzecim roku życia. Znaczną grupę dzieci z autyzmem cechuje brak
podejmowania zabaw. Nie sięgają po zabawki. Biegają po pomieszczeniu, zapatrują się
na padające światło lub kręcą się w koło. W przypadku innych dzieci zainteresowania
mogą być wyraźnie zogniskowane na wybranych czynnościach, do których często wraca.
Czasami dorośli w otoczeniu dziecka długo nie zauważają w aktywności dziecka
niepokojących objawów. Dotyczy to dzieci, których zachowanie nie jest wyraźnie
dziwaczne a jedynie ich zabawy są ograniczone do powtarzanych schematów. 子
układa misie na półce, a autkami jeździ po jednej trasie. Układa kubeczki lub klocki
w wieżę, czynność powtarzając wielokrotnie.
Czasem „zabawy" dziecka są wyraźnie nieadekwatne np. dziecko przegląda książkę
telefoniczną obserwując ciągi cyfr lub też macha przedmiotami w polu widzenia. Takie
zachowania zwykle są przez otoczenie dziecka szybko zauważana, nie zawsze jednak
interpretowane jako nieprawidłowe.
Z czasem narasta obserwowany kontrast pomiędzy czynnościami
i zainteresowaniami dzieci o prawidłowym rozwoju a dziećmi z autyzmem. Gdy
8
rówieśnicy odchodzą od prostych manipulacji a w ich zabawie zaczyna odgrywać rolę
wyobraźnia, dzieci z autyzmem często nadal fascynują się wybranym aspektem
otaczających je przedmiotów. Dla jednego dziecka będzie to fascynacja fakturą,
doznaniem dotykowym jakie dostarcza przedmiot, nie będzie się wiec bawić misiem
a tylko przykładać go do swoich dłoni i twarzy. Dla innego najważniejszą cechą obiektu
jest ruch, zauważa wiec w samochodziku jedynie ruch kół. Nie jeździ nim, aby
„zaparkować w garażu" ale by wpatrywać się w ruch toczących się kół z takim samym
zainteresowaniem jak w wirującą pralkę. Inne dzieci fascynują się cyframi i literami,
wyszukując ich nie tylko w książeczkach ale również na innych produktach, zabawkach.
Podejmowanie takich zabaw nie sprzyja kontaktom społecznym z innymi dziećmi.
Przedszkolak z autyzmem często nie potrafi bawić się nie tylko z innymi dziećmi ale
także w sposób do nich podobny, co wpływa na wzrastającą izolację społeczną.
„Mieć autyzm" oznacza być dzieckiem, którego rozwój nie przebiega prawidłowo
a trudności dotyczą trzech obszarów rozwoju: komunikacji, społecznych zachowań oraz
umiejętności zabawy. Opisane deficyty pojawiające się we wczesnym dzieciństwie
pozwalają zrozumieć dlaczego dziecko z autyzmem może wydawać się „dziwne" a jego
zachowania nieadekwatne. Jednocześnie im bliżej jesteśmy zrozumienia dlaczego
dziecko ma trudności z radzeniem sobie z daną sytuacją tym większe są szanse aby
dziecku pomóc. Im wcześniej zauważymy nieprawidłowe zachowanie tym większa
szansa na poprawę funkcjonowania dziecka.
Obecnie, gdy wzrasta dostępność wczesnej diagnozy oraz terapii obserwujemy
wyraźniejszą skuteczność podejmowanych działań terapeutycznych. Warunkiem jest
jednak intensywność oraz systematyczność podejmowanej terapii. SOURCE: HTTP://www.autyzm.krakow.pl/ma_autyzm.pdf
0 件のコメント:
コメントを投稿
登録 コメントの投稿 [Atom]
<< ホーム